| |
|
Gošovići
Porodična istorija
|
 |
|
Lista pronadenih, od 51 to 100 of 310
| |
BIOGRAFIJA |
POVEZANO SA |
| 51 |
Doktor stomatologije.Studije je završila u Beogradu. Radi u porodičnoj stomatološkoj ordinaciji "GOŠOVIĆ" u Podgorici. | Gošović, Jelena (I277)
|
| 52 |
Dragan je završio srednjo-tehničku školu, mašinski smjer, i položio oficirske ispite za dobijanje breveta. Sada radi kao pomorac (prvi oficir stroja na prekookeanskim brodovima).
NJegova supruga Neda (1965.) inženjer telekomunikacija, kćerka Jovana Krstova Vujovića sa Cetinja. Dragan i Neda imaju kćerke Ninu rođenu 2001. i Nađu, rođenu 2002. godine, žive u Podgorici. | Gošović, Dragan R (I320)
|
| 53 |
Drugi Blažov sin, Milivoje je završio osnovnu školu na Cvilinu, počeo da uči gimnaziju u Podgorici, ali je napustio i nastavio da se bavi zemljoradnjom. Zatim se zaposlio u privredi, gdje je radio do penzionisanja.
NJegova žena Ruža (1932-2004.) domaćica, kćerka, Miraša Cunova Radosavovića iz Ptiklja.
Milivoje i Ruža imali su četiri sina: Branka, Rajka - Raja, Darka i Boška i tri kćerke. Najstarija Ratka (1957.) udata je za Milorada Radivojeva Čarapića na Ubalacu, Biserka (1959.) za Gojka Milivojeva Vujovića u Budvi, a Milodarka (1968.) na Bezjovu za Mićka Tadijina Mićkovića.
Sinovi: Darko (1961-1961.) i Boško (1963-1963.) su umrli nakon rođenja.
| Gošović, Milivoje (I316)
|
| 54 |
Drugi Jovanov sin, Dragiša, završio je višu trgovačku školu u Beogradu. Radio je kao šef marketinga u "Prometu" Agrokombinata „13 jul“. Nekoliko godina bio je komercijalni direktor u preduzeću "Papir" Privatnim biznisom počeo se baviti 1998.god.Sada je vlasnik firme „Dinamik – Kom“ u Podgorici.U Fondu za razvoj Kuča "Marko Miljanov",koji je formiran 2012 god.obavlja dužnost Generalnog sekretara.
NJegova supruga Anka (1957), završila je srednju ekonomsku školu. Kćerka je Blaža Prelevića iz Doljana nosioca Partizanske spomenice 1941.
Imaju sina Stefana i kćerku Mariju (1987), diplomirani psiholog, na radu u Gimnaziji Slobodan Škerović u Podgorici. | Gošović, Dragiša J (I8)
|
| 55 |
Drugi Markov sin, Dušan, radnik, dugo je radio u Francuskoj. Nije se ženio. Nestao je krajem Drugog svjetskog rata. | Gošović, Dušan M (I182)
|
| 56 |
Drugi Milivojev sin Rajko autoprevoznik, završio industrijsku školu.
U braku sa Vinkom (1960), kćerkom Radomira Živkovića sa Ubala, ima dva sina i dvije kćerke: Irenu i Žanu. Irena (1979) je frizerka, udata za Ivana Momčilova Vujačića u Podgorici. Žana (1985), udata za Dragana Raonića iz Mojkovca, po zanimanju trgovac, završila je srednju trgovinsku školu.
Rajkovi sinovi su Igor i Ratko-Radža.
| Gošović, Rajko (I333)
|
| 57 |
Drugi sin Jakova Miloševa, Boško, zemljoradnik, mlad se oženi. NJegova žena Milosava (1874-1946) je kćerka Jovana Radonjina Milića sa Oraova, sestra Spasoja Jovanova (1862-1921), komandanta Gornjo-kučkog bataljona, potomka glasitog Đulje Jovanova (†1774). U braku sa Milosavom Boško je imao dvije kćerke i tri sina. Starija Zorka se udala za Mitra Todorova Vujadinović sa Gornjeg Momča. Umrla je 1924. godine. Ubrzo je umrla i njena kćerka Višnja. Mlađa Joka (1911-1949) se udala 1929. godine za Dragišu Radisavova - Đakova Gogića iz Opasanice. U braku sa njim Joka je imala tri sina: Radonju, Miliju-Cuja i Đorđiju i kćerke: Radmilu, Vidosavu i Nadu, sve tri su udate.
Joka je umrla na porođaju sa Nadom 1949. godine.
Boško je poginuo 1912. godine u borbi za oslobođenje Skadra istog dana kad i njegov brat Radosav. NJegove kosti su ostale kod Skadra. Sahranjen je sa bratom u istoj grobnici.
S njima je i bataljonski barjaktar, glasiti Rade Vukov Milić. Uoči pripreme za napad na Muselimovu glavicu, Rade je rekao: „Ne ostavi me, Bože, ni u grob bez Gošovića“. Zajedno sa Boškom, Radosavom i drugim Krivodoljanima je uskočio u turski rov.
Osim njih trojice, tu je ostalo više Turaka. Brzo se ostvarila želja Rada Vukova, sahranjen je u grobu sa Gošovićima kod dva velika stabla koštana naspram mosta kod naselja Mesa. Tamo su ostale njihove kosti.
Jedan Boškov sin je umro kratko vrijeme po rođenju od šarlaha. NJegovo ime nije poznato. Pitanje je i da li je kršten. Drugi je Radoje, a treći Blažo.
Poslije Boškove pogibije, njegova Milosava se udala za Luku Gogića, u Opasanici.
| Gošović, Boško J (I299)
|
| 58 |
Drugi sin Sima Todorova Milentije, poslije oslobođenja zasnovao je radni odnos u privredi. NJegova supruga, Slavka (1938-2008) je kćerka Miljete Veljova Prentića sa Cvilina. Milentije je jedan od rijetkih ljudi koga je od rane mladosti interesovala tradicija, zbivanja u prošlosti. On je to vjerno prenosio na mlađe, pa se ubraja među one koji su čuvali od zaborava događaje i ličnosti, sve ono što je saznao od pamtiša koji su živjeli u njegovo vrijeme.
U braku sa Slavkom imao je četvoro djece: sina Mirka kćerke: Miljku, Vinku i Nevenku.
Milentijina kćerka Miljka (1960-1993), bila je medicinska sestra, udata za Zorana Pavićevića sa Oraha u Bratonožićima, majka je jednog djeteta. Stradala je nesrećnim slučajem, 1993. godine.
Druga je Vinka (1966), domaćica, udata za Radomira Jakovova Vukčevića, službenika u Gradskom saobraćaju u Podgorici.
Treća kćerka Nevenka (1970) je nastavnica, supruga Dušana Vojislavova Bjelice, dipl. elektroinženjera iz Nevesinja, na radu u Elektrodistribuciji u Podgorici.
| Gošović, Milentije (I145)
|
| 59 |
Đoko je poginuo mlad, nije imao ni 15 godina. Na prevaru ga ubiše Klimenti (Albanci). Zajedno sa njim je poginuo i sin Radonje Tošova, takođe mladić, u potoku ispod Žute stijene, na Širokaru. | Gošović, Đoko Milošev (I116)
|
| 60 |
Đuro, drugi sin Miljana Miloševa rođen je na Kržanji. Pješadijsku oficirsku školu Crnogorske vojske završio je 1886. godine. Nakon završetka škole bio je nastavnik za obuku u vojsci.
Biran je u plemensku skupštinu koja je rukovodila korištenjem planina u Komovima. U vrijeme političkih previranja u Crnoj Gori (1903-1910) bio je član Narodno-demokratske stranke. Izvjesno vrijeme proveo je u Trstu, Kranjskoj i Koruškoj. Zatim se vraća u Crnu Goru i učestvuje u ustanku Albanaca protiv turske vlasti 1911. godine.
U Prvom svjetskom ratu komanduje Vusanjskom četom. Kratko vrijeme bio je i sreski načelnik u Gusinju. Kada je Austro - Ugarska vojska okupirala Crnu Goru, da bi izbjegao zarobljeništvo, s porodicom se preselio u Berane gdje ga nijesu poznavali. 1927. godine seli se u selo Đurakovac u Metohiji gdje dobija zemljišni posjed na temelju Zakona o kolonizaciji. Penzionisan je poslije Prvog svjetskog rata kao sreski načelnik i oficir Crnogorske vojske. Nosilac je Zlatne medalje Obilića i drugih odlikovanja.
Đurova supruga Mitra (1872-1933) sestra je Rada Mučina Manojlovića, koji se kao istaknuti ratnik pominje u pjesmi kralja Nikole Kučka kola. Prvoj partizanskoj četi na Kržanji, 1941. godine dato je ime Rade Mučin.
Đuro i Mitra imali su sedam sinova i dvije kćerke.
Đurova starija kćerka Saveta (1899-1973), bila je domaćica. Udala se za Novaka Joksimovića, učitelja iz Berana. U braku su dobili tri kćeri i dva sina. Najstarija Ivka (1924-2005), dr. med., specijalista pedijatar. Učestvovala je u Trinajestojulskom ustanku 1941. Kasnije uhvaćena i internirana u Albaniju. Na studiju medicine u Beogradu bila je najbolji student svoje generacije iz 1946. godine. Živjela je u Beogradu kao penzioner. Srednja kćer Bosiljka -Bosa (1926), dipl. farmaceut i sanitetski pukovnik u penziji udala se za Jovana Đurovića, general ppukovnika u Beogradu. Najmlađa kćer Radosava – Beba (1932), hemijski tehničar u penziji, živi u Užicu. Savetin stariji sin Vukmir (1934) je diplomirani inžinjer mašinstva u penziji, a Svetozar - Sveto (1937) diplomirani inžinjer građevinarstva u penziji.
Druga Đurova kćerka Blaga (1910-1998), završila je Filozofski fakultet u Beogradu. Do ustanka 1941. bila je profesor u Gimnaziji u Užicu. Po oslobođenju do odlaska u penziju radila je u Ministarstvu prosvjete i kulture SRH u Zagrebu. Nosilac je Partizanske spomenice 1941. Neposredno pred početak ustanka udala se za kolegu Venijamina Marinkovića, profesora njemačkog jezika u Užicu. Kao jedan od organizatora ustanka u Srbiji poginuo je u jesen 1941. godine. S njime je u junu 1941. nekoliko dana prije napada NJemačke na SSSR bila uhapšena ali su ubrzo uspjeli pobjeći iz zatvora. Iz Bosne, 1942. s grupom oficira Vrhovnog štaba NOV i POJ upućena je u Glavni štab NOV Hrvatske, a potom u Šestu Ličku udarnu divziju.
Iz braka sa Jurom Naglićem, učiteljem, prvoborcem iz Gospića ima sina Gvozdena (1943), dipl. inženjera elektrotehnike. Kao stručnjak za telefonske centrale cijeli radni vijek je proveo u preduzeću Nikola Tesla odnosno kako se sada zove Erikon Nikola Tesla u Zagrebu.
Gvozden ima kćerku Anu (1973) dipl. hemičarku i sina Ozrena (1977). diplomiranog fizioterapeuta
| Gošović, Đuro (I197)
|
| 61 |
Ekonomista, radila je u Ansas trade. Sada radi u VOLI Podgorica. Udata je za Željka Vlaisavljevića, pukovnika Vojske Jugoslavije. Ima sinove: Luku, student političkih nauka i Damjana, student Prava. | Vlaisavljević, Jelena (I99)
|
| 62 |
Gavro je prvi sin Vojina Miljanova. U Kržanji je živio i bavio se zemljoradnjom do 1937. godine, kada seli u Skivjane (Metohija) na posjed koji je od države dobio njegov otac po osnovu učešća u ratovima. Godine 1937, kao dobrovoljac kreće za Španiju zajedno sa Vukićem Gošovićem, ali su uhapšeni u Čanju prije ukrcavanja u brod i neko vrijeme su proveli u zatvoru.
Godine 1941, sa suprugom Miljkom, kćerkom Miljana Nikolina Ivanovića iz Doljana, prognan od albanskih balista, vraća se u njegovu Kržanju. Uoči ustanka, obučava mlade u rukovanju oružjem, a po izbijanju ustanka učestvuje u svim borbama koje su kržanjski partizani vodili protiv okupatora, kao i u borbama za oslobođenje Pljevalja.
Po odlasku partizana u Bosnu, u aprilu 1942, prelazi u ilegalnost, kuću mu zamijeniše šume i pećine od Kuča do Vrmoše u Albaniji. I tako do novembra 1943. kada stupa u II udarni korpus i radi kao obavještajni oficir. Po završetku rata prelazi na rad u Upravu državne bezbjednosti. Godine 1949. biva uhapšen i optužen da je pristalica Rezolucije Informbiroa. Na Golom otoku je proveo mučne 4 godine. Po izdržanoj kazni je zasnovao radni odnos kod Duvanskog kombinata u Podgorici, kao trgovački putnik. Iz Peći, gdje je živio do hapšenja, odselio je u Beograd.
Poslije smrti njegove Miljke, ponovo se oženio. Druga njegova žena je Slavka (1925-1985) kćerka Mila Jankova Radosavovića sa Ptiklja. NJena braća: Miloš, jedan od organizatora ustanka u Kučima, strijeljan od četnika i Italijana 1943, Milivoje borac 5 Crnogorske brigade poginuo 1944 godine, Radonja, nosilac Partizanske spomenice 1941, oficir JNA, Dragutin-Drago i Božo, trgovci, sada penzioneri.
U braku sa Miljkom Gavro je imao dva sina: Novicu i Borisa, a sa Slavkom Dragana i kćerku Radicu.
Radica (1948) profesor filozofije, načelnik jednog odjeljka u Ministarstvu prosvjete Srbije u Beogradu.
Slavka i Gavro su umrli i sahranjeni u Beogradu.
| Gošović, Gavro (I246)
|
| 63 |
Gojko je mr sc. dr. medicine. Rođen je u Splitu gdje je učio osnovnu školu i gimnaziju i maturirao. Medicinski fakultet studirao i diplomirao u Zagrebu 1987. godine. Završio postdiplomske studije iz onkologije i patofiziologije. Magistarski rad s područja onkologije odbranio 1998. Objavio je do sada desetak stručnih i naučnih radova. Od 1995. vlasnik je Ordinacije za opštu, podvodnu i hiperbaričnu medicinu u Splitu, prve takve privatne ustanove u Republici Hrvatskoj.
Gojko je bio oženjen sa Sanjom, dr. med. rođ. Malbaša. Ona, nakon razvoda, zadržavši njegovo prezime živi u Zagrebu s kćerkama Gabrijelom (1990) i Ninom (1991).
Druga Gojkova žena je Jelena Ćurković, dipl. pravnik, kćerka Mije Ćurkovića, dipl. pravnika iz Tuzle. U braku sa njom ima sina Frana, rođenog 2005. godine.
| Gošović, Gojko S (I224)
|
| 64 |
Gojko je šesti sin Mitre i Đura Miljanova. Gimnaziju je učio u Peći i Prištini gdje je i maturirao. Na Poljoprivredno-šumarskom fakuletu Beogradskog univerziteta je diplomirao šumarstvo 1938. Tokom studija, kao član KPJ na Univerzitetu i u Metohiji širio ideje socijalizma. Zbog organizacije i učestvovanja u demonstracijama protiv postojećeg režima više puta je nakratko zatvaran i administrativno osuđivan na kraće zatvorske kazne, koje uglavnom nije odslužio zbog opšte amnestije demonstranata. Organizator je pisanja i objavljivanja letka Narodu Kosova i Metohije koji je preveden i na „arnautski“ jezik 1935. Potpisao je, i prema mišljenju policije napisao pismeni sastav Manifest za Amnestiju svih političkih osuđenika. Zbog navedenog je kažnjen 15, odnosno 10 dana zatvora.
Gojko je neposrednošću, jednostavnošću, humanošću i poštenjem plijenio sve s kojima je kontaktirao, posebno omladinu. Postoji sačuvana dokumentacija iz koje se vidi kako su vojne i civilne vlasti, sistematskim prikupljanjem činjenica, istraživale i na kraju utvrdile njegovu pripadnost KPJ zbog čega je određen da služi vojni rok u trupi kao običan vojnik.
Zajedno s braćom učestvuje u ustanku naroda Crne Gore i borbama oko Rožaja, oslobođenju Berana i na teritoriji Kuča. Krajem 1941. godine po zadatku KP prebacuje se na Kosovo gdje organizuje formiranje Kosovsko-Metohijskog odreda čiji je bio komesar. Poslije razbijanja odreda odlazi u Rašku gdje se legalizuje radeći izvjesno vrijeme kao inžinjer u Šumskoj industriji Treska a.d. Istovremeno ilegalno radi na organizaciji obavještajne službe NOV-a. Nakon hapšenja u Raškoj i puštanja iz zatvora zbog nesporazuma bugarskih okupatora, bez dokumenata, preko Valjeva, gdje se ilegalno zadržava nekoliko nedjelja kod brata Miloša, prebacuje se u Loznicu. Tamo legalno nastavlja rad u Treski, ilegalno organizuje i rukovodi obavještajnom službom NOV. Kada je otkriven, u momentu hapšenja bježi kroz prozor, u januaru 1944. godine preplivava hladnu Drinu i prabacuje se na oslobođenu teritoriju Bosne. Veoma kratko nakon toga gine u borbi s Čerkezima koji su bili u službi njemačke vojske.
O Gojkovom radu u kotlini Ibra (Raška) Mihailo Marić, objavio je u više nastavaka feljton Junačka pogibija inžinjera Gošovića, u listu Četvrti jul. Tomo Žarić, takođe je objavio feljton U ilegali kao na frontu - sjećanja na komunistu Gojka Gošovića. Na temelju podataka dobijenih od Petra Stambolića, člana Predsjedništva SFRJ i Gojkovog kolege sa studija, Dragoslava Mutapović je napisao Sjećanja na druga Gojka Gošovića. NJima treba dodati potresno kazivanje Lale Ivković naslovljeno Sjećanje na druga Gojka Gošovića, dipl. ing. šumarstva. Sve su to upravo priče o Gojkovom revolucionarnom djelovanju na Beogradskom univerzitetu i Metohiji, te o njegovoj junačkoj borbi u toku Drugog svjetskog rata.
| Gošović, Gojko Đ (I212)
|
| 65 |
GOŠO RADONJIN je rođen u Kržanji u prvoj polovini XVIII vijeka. Tada su u njegovom selu postojala tri bratstva, nastala od tri sina Ivana Jovanova (Koje, Đura i Vuka). Kuči su ih zbog srodstva i njihovih zajedničkih nastupa u svim aktivnostima tretirali kao jedno jako krivodolsko bratstvo.
Tada se snaga jednog bratstva mjerila brojem pušaka, odnosno brojem ratnika i imovinom kojom se raspolaže. Odlike toga vremena je diktirala tradicija. Ona je mitskim obrascem utvrđivala moralne norme kojim se štitilo od izdajstva i obezbjeđivalo formiranje moralno čvrstog, hrabrog, bratstvu i plemenu odanog pojedinca. Tako su preci potomcima u Kučima postavljali temelje budućnosti. Naučna dostignuća u oblasti genetike ukazuju na biološku determiniranost u veoma dugom vremenskom periodu. Otuda utemeljenost obaveze da svaki pojedinac čuva ugled bratstva i da za njega žrtvuje i život, da poznaje svoje korijene i misli na trajanje i izazove budućnosti. Te nepisane norme je u Kučima generacija generaciji ostavljala u nasleđe.
U to vrijeme je u Kučima, a naročito u Kržanju, najvažnija privredna grana bilo stočarstvo. Stanovništva malo, a u okolini prostrane šume i pašnjaci pogodni za držanje stoke.
Gošo Radonjin je imao oko hiljadu ovaca i koza. Milentije Gošović, izvrsni poznavaoc narodnog predanja, kaže da je Gošo Radonjin imao nekoliko katuna u okolini, gdje je, zavisno od godišnjeg doba, držao svoja stada. Jedan plato između Ošljeg polja i Veoča, pored šume, zvao se Gošova torina. Na Bindži, istočno od sadašnjeg katuna, nalaze se ostaci koliba na mjestu koje se i danas zove Gošov katun. Između Kastrata i kuća Lazovića u Stravču, neke zaravni bile su poznate kao Gošove ornice. NJegov katun je bio Krivi Do u podnožju Lisca, zvani Poda. Kunovaci, sadašnji posjed unuka Miljana Vukova Milića, bio je Gošov, mjesto gdje je imao torove za ovce. Imao je svoje torove i kolibe u šumama između Jagnjila, Ražanoga dola i Rakuljina dola. I na Zlatici su se nalazili ostaci Gošovih koliba.
Imovina i životi Krivodoljana su često bili ugroženi, prvo od okupatorske vojske, a zatim od turskih pljačkaških četa, povremeno i od pljčkaša iz susjednih plemena. Poginule u tim napadima Krivodoljani su svećali, a na pljačku-krađu stoke istom mjerom uzvraćali. Međutim, prilikom napada Turaka 1774. godine, ostali su bez cjelokupne imovine. Bilo je to u vrijeme poznate prve pohare Kuča. Marko Miljanov piše o učešću Krivodoljana u tim borbama. Pominje i pogibiju Čoba Manojlova, stradanja porodica za sedam godina, koliko su proveli u Rovcima. Krivodoljani su u to vrijeme četovali do Lijeve Rijeke, Bratonožića i Kuča.
Gošo Radonjin je sa porodicom u Rovca proveo sedam godina, zajedno sa ostalim Krivodoljanima, potomcima Ivana Jovanova.
Po povratku u Kuče, Krivodoljani su kao i ostali Kuči iz svojih kuća, sa posjeda i katuna, istjerali uzurpatore. Na taj način su Kuči osujetili Tursko nastojanje da ih za vječna vremena protjeraju sa svojih posjeda.
Ostala je priča kako je Gošo Radonjin, po povratku iz Rovaca, na Bindžu izdizao sa pet ovaca i ćoravom kobilom.
Stradao je Gošo Radonjin i u jednom iznenadnom sukobu unutar bratstva. Dogodilo se to u vrijeme kada je knez u selu bio Pero Milin, rođak, LJuljanović. On je jednoga dana u svojoj šumi zatekao sina Paka Bojova sa kozama. Za kaznu što je pustio koze u njegovu šumu, Pero Milin je dječaku oduzeo malu pušku i jednu kozu. Gošov sin Nikola tada pođe kod Pera. Zamoli ga da vrati pušku i kozu. Riječ po riječ, izrodi se svađa. Pero plah čovjek pokuša da ubije Nikolu, ali mu puška nije opalila. Nikolina jeste. I Pero je, smrtno pogođen, izdahnuo. Tada je Pavić Tomov, poznati Krivodoljanin, ranio najstarijeg Gošovog sina LJaka. Nakon toga LJakova braća rane Pavića. Brnjo Čobov dođe iz Donje Kržanje da pomogne rođacima, pa i njega ubije Nikola Gošov. Manojlovi potomci tada pođu u Rakuljin do da zaplijene Gošovu stoku. Čuvši što se dogodilo, Gošov rođak, Joko Bojov iz Krivoga Dola dođe u Dubravice i tu se sukobi sa pleniocima stoke. U to naiđe Gošo sa sinovima, te rane Grču Manojlova.
Poslije ovih tragičnih događaja, Gošo Radonjin je napustio Kržanju, ovom prilikom poslije sukoba sa rođacima, potomcima Pejčina LJuljanova i Čoba Manojlova. Ponovo je pošao u Rovca. U selu Kupinovo, na obali rijeke Morače, proveo je tri godine. Zatim se preselio na Zlatici.
Kuči su se, ko zna po koji put, nakon tri godine angažovali da zavađene pomire. Sastali su se u kući Joka Bojova na Ober. Nikola Gošov je sa jednim Lazovićem ostao da čeka ishod razgovora u šumarku stotinak metara od te kuće. Kad su Perovi i Brnjovi sinovi i rođaci pristali da Nikoli oproste krv, Kuči su ga pozvali da se po običaju izvrši umir krvi. Prije nego što je tamo stigao, iz zasjede su ga ubili Radoš Perov i Đuro Brnjov. Tada je zaprijetila opasnost da se u međusobnim obračunima istrijebe LJuljanovići. Kuči su ipak uspjeli da ih pomire.
Gošo je umro prije nego što su Kuči uspjeli da pomire njegove sinove sa potomcima Pera Milina i Čoba Manojlova. Sahranjen je na Tamniku, južno od mosta na Smokovcu, na lijevoj obali rijeke Morače. NJegov grob je dugo odolijevao zubu vremena. Održavali su ga Ivanovići sa Zlatice, kao što bi grob njihovog pretka, sve do šezdesetih godina XX vijeka. Tada ga uništio jedan doseljenik prilikom gradnje kuće.
Poslije pomirenja, sa sinovima Pera Miljina i Čoba Manojlova, Gošovi sinovi su se vratili na Kržanju, popravili Staru kuću i u njoj formirali porodice.
Gošo je bio oženjen odivom iz vojvodske kuće Ilije Petrovića. Imao je pet sinova: Nikolu, Luku zvanog Turo, Radosava, LJaka i Mušiku. Prva trojica su mladi, neoženjeni, poginuli.
Gošovo potomstvo se grana od dva njegova sina: LJaka i Mušike, odnosno od LJakovih sinova: Jovana i Petra i Mušikinih unuka (Miloševih sinova) Jakova, Miljana i Todora.
| Gošović, Gošo R (I76)
|
| 66 |
Igor je završio srednju školu i sada radi kao autoprevoznik.
NJegova supruga Aleksandra (1982), završila je srednju trgovinsku školu, radi u preduzeću "GolbiPrint" u Podgorici, kćerka je Miodraga Radisavova Popovića iz Vrbice.
Imaju sina Ivana i Nikolu. | Gošović, Igor (I343)
|
| 67 |
Ilija prvi sin Jovanov, zemljoradnik, bio je oženjen sa Zlatice, Granom, kćerkom LJaka Neškova Ivanovića.
U braku sa njom je imao dva sina: Arsa i Arsenija i kćerku Stanu koja se udala za Jovana Vojvodića sina vojvode Vasa.
Arsenije Ilijin je živio tri dana po rođenju.
Ilija je poginuo u boju na Novšićima 1879. godine.
| Gošović, Ilija (I79)
|
| 68 |
Inženjer informatike. Živi u Beogradu. Kćerka je Jovana Ćiprovića iz Beograda. | Ćiprović, Ljiljana (I144)
|
| 69 |
Inženjer telekomunikacija. Kćerka je Jovana Krstova Vujovića sa Cetinja.
Dragan i Neda imaju kćerke: Ninu, rođenu 2001.god. i Nađu, rođenu 2002.god. Žive u Podgorici.
| Vujović, Neda (I323)
|
| 70 |
Kažu da je i Mušikin sin, Miloš, zemljoradnik, bio fizički lijep, uredan muškarac. Kada je išao na slave i skupove van Kržanje, jahao je konja sedlanika.
U pljačke preko granice nevoljno je išao. Jednom, ipak pođe. Kad se vrati družini reče:
„Neću dio. Pošao sam sa vama samo da dokažem da mi i u pljačku basta ići. Ja poštujem onu narodnu: „Oteto – prokleto“. Davno je to rečeno. „I opljačkano neće moja porodica jesti“. Ostao je u sjećanju Krivodoljanima i po mnogim mudrim pričama. Uspješno je mirio zavađene. Istican je i kao čovjek koji drži do riječi poput njegova brata od strica – Jovana LJakova, rođaka Radonje i Nikole Tošova, ili Jovana Radoševa iz LJeljica.
Kad je ostario i iznemogao legendarni Ili Kuč (Ilija Turov Zonjić) neko vrijeme je živio u kući Miloša Mušikina. Na poziv Marka Miljanova, poslednje godine života Ili Kuč je proveo sa vojvodom na Dugi. Svoju pušku je Ili Kuč ostavio za uspomenu kući Miloša Mušikina.
Miloševa žena, Nerandža, kćerka vojvode Bracana Đurova, sestra vojvode Vasa Bracanova Ivanovića sa Zlatice, prema predanju, živjela je 119 godina. Poslove domaćice je prepustila snahama godinu prije smrti.
Kao i njegov otac, Miloš je poginuo u borbi protiv Turaka.
Miloš Mušikin je imao četiri sina: Đoka, Jakova, Miljana i Todora.
Miloševa kćerka Đurđa – Đuka je udata za Petra Neškova Ivanovića u Zlatici. U braku sa njim je imala tri sina: Spasa, Velišu, koji je bio plemenski kapetan i Radosava, nadzornika za puteve.
| Gošović, Miloš (I110)
|
| 71 |
Kćarka je Neša Lukina Savovića sa Momča. | Savović, Plana (I66)
|
| 72 |
Kćer je Muče Veljova Manojlovića iz Donje Kržanje. Njen brat je čuveni krividolski junak Rade Mučin kojeg je opjevao Kralj Nikola. | Manojlović, Mitra (I203)
|
| 73 |
Kćerka Damira Samardžića iz Tivta. Studentica Prava u Podgorici. | Samardžić, Anastasija (I376)
|
| 74 |
Kćerka je Arsa Velišina Popovića sa Cvilina.
Njen brat Branko doktor je književnosti i akademik Crnogorske akademije nauka. | Popović, Draga (I7)
|
| 75 |
Kćerka je Beća Vuljeva Pavićevića sa Ubala. | Pavićević, Sava (I240)
|
| 76 |
Kćerka je Blaža Gašova Prelevića iz Doljana.Završila je srednju ekonomsku školu. Radila je u Agrokombinatu "13 Jul"
Sada je u penziji.
Blažo je nosioc Partizanske spomenice 1941. | Prelević, Anka (I12)
|
| 77 |
Kćerka je Božine Novakova Rašovića sa Momča. Umrla je na porođaju zajedno sa novorođenčetom (kćerkica).
Bez oba roditelja su ostali Milorad i Radivoje. | Rašović, Milosava (I130)
|
| 78 |
Kćerka je Bracana Đurova Ivanovića, a sestra vojvode Vasa Bracanova sa Zlatice. | Ivanović, Nerandža (I111)
|
| 79 |
Kćerka je Branka Đurišića iz Danilovgrada. Završila je gimnaziju. Radila je u porodičnoj firmi "Tarex". | Đurišić, Zorica (I15)
|
| 80 |
Kćerka je Đoka Radonjina Savovića sa Momča. | Savović, Vidosava (I180)
|
| 81 |
Kćerka je Đorđije Brankovića iz Gluhog Dola- Crmnica. Po zanimanju je frizerka. | Branković, Slađana (I174)
|
| 82 |
Kćerka je Đura Jokova Đakonovića iz Ulcinja.Radila je kao trgovac u "Jugoeksport".Sada je u penziji.
Njen brat Luka bio je dugogodišnji rukovodilac u privredi, predsjednik opštine u Ulcinju i narodni poslanik. Drugi brat Bogdan, pomorac, nakon penzionisanja živio je u Ulcinju. | Đakonović, Nadežda (I319)
|
| 83 |
Kćerka je Ivana Đurova Rašovića iz Fundine. | Rašović, Dara (I266)
|
| 84 |
Kćerka je Ivana Novičina iz vanbračne zajednice. | Gošović, Elena I (I265)
|
| 85 |
Kćerka je iz prvog braka Novice Gavrova. Završila je srednju medicinsku školu. Živi u Beogradu. | Gošović, Dragana N (I257)
|
| 86 |
Kćerka je Janka- Pulja Spasojeva, a sestra Vuksana Lazovića. dugogodišnjeg komandira stravačke čete.
Oko deset godina poslije smrti svoga muža Jakova smrtno je stradala.Bila je jedna od devet krivodolskih žena koje su se zamele u sniježnom nevremenu u Vrmoši kada su se vraćale sa trgovinom iz Gusinja. | Lazović, Doka (I297)
|
| 87 |
Kćerka je Joka Bojova Manojlovića iz Donje Kržanje.
Joko je bio mudar i ugledan krivodoljanin. Bio je dugogodišnji kmet sela. | Manojlović, Zorka (I34)
|
| 88 |
Kćerka je Jovana Magovčevića,diplpmiranog pravnika, ratnog dopisnika tokom Prvog Svjetskog rata,publiciste i dugogodišnjeg člana Glavne kontrole Kraljevine Jugoslavije, uglednog političara, i peivrednika iz Beograda. | Magovčevic, Brankica (I230)
|
| 89 |
Kćerka je Jovana Radonjina Milića iz Orahova. Sestra je Spasoja Jovanova, komadanta Gornjo-kučkog bataljona, potomka glasitog Đulje Jovanova.
Poslije Boškove smrti Milosava se preudala za Luku Gogića u Opasanici. | Milić, Milosava (I305)
|
| 90 |
Kćerka je Joza Jelića iz Knina (Hrvatska). | Jelić, Kata (I288)
|
| 91 |
Kćerka je Ljaka Neškova Ivanovića sa Zlatice. | Ivanović, Grana (I86)
|
| 92 |
Kćerka je Ljakića Stanojeva Pavićevića sa Ubala. | Pavićević, Čmilja (I83)
|
| 93 |
kćerka je Maksima Blažijina Jovovića sa Momča. | Jovović, Mitra (I282)
|
| 94 |
Kćerka je Mila Jankova Radosavovića sa Ptiklja. | Radosavović, Slavka (I249)
|
| 95 |
Kćerka je Milete Veljova Prentića sa Cvilina. | Prentić, Slavka (I146)
|
| 96 |
Kćerka je Milije Veljića, sestra Miloša i Radoša Veljića, oficira JNA iz Doca kod Berana.
Marica je nosilac Partizanske spomenice 1941.god. i više ratnih i mirnodopskih odlikovanja. | Veljić, Marica (I96)
|
| 97 |
Kćerka je Miljana Adžića iz Slacka (Lijeva Rijeka) | Adžić, Dragica (I167)
|
| 98 |
Kćerka je Miljana Nikolina Ivanovića iz Doljana. | Ivanović, Miljka (I248)
|
| 99 |
Kćerka je Milorada Milunova Vuksanovića sa Bioča.Radila je u Montenegroerlajz,sada je u penziji. | Vuksanović, Ljiljana (I52)
|
| 100 |
Kćerka je Milorada Vojislavova Nikolića iz Doljana. Završila je srednju trgovinsku školu. | Nikolić, Ljiljana (I172)
|
|
|
|
