| |
|
Gošovići
Porodična istorija
|
 |
|
Lista pronadenih, od 151 to 200 of 310
| |
BIOGRAFIJA |
POVEZANO SA |
| 151 |
Najstariji Miljanov sin, Marko, bio je zemljoradnik. Učestvovao je u balkanskim ratovima 1912. i 1913. godine. Potom se razbolio i nakon godinu dana je umro.
U braku sa Stanom, kćerkom Toka Stankova Mitrovića, s Gornje Kržanje, imao je četiri sina: Šćepana, Dušana, Sava i Đoka i dvije kćerke: Vidru i Miljku.
Markova kćerka: Vidra, udata za Bogdana Miljanova Perkovića na Gornjoj Kržanji, nije imala djece. Miljka se nije udavala. Obadvije su umrle.
| Gošović, Marko Miljanov (I179)
|
| 152 |
Najstariji Petar, zemljoradnik U toku NOR-a i poslije oslobođenja bio je odbornik u Kržanji. Učesnik je Kolašinske skupštine.
U Kučima je poznat kao čovjek „bez dlaka na jeziku“. U braku sa Milicom (†1931), kćerkom Miloša Simova Rajčetića iz Donje Kržanje, Petar je imao dvije kćerke. Starija Milena (1925) je umrla kao djevojčica, a Jelena (1927-2005.) bila je udata za Voislava Milačića u Dubaje (Stravče). Ima dva sina i kćerku, žive u Podgorici.
Petar i Milica su imali i četiri sina: Raška, Tomaša, Spasoja i Milana.
| Gošovič, Petar M (I23)
|
| 153 |
Najstariji Simov sin, Milisav, bio je zemljoradnik, učesnik u ustanku 1941, borac gerilskog odreda i partizanske čete Rade Mučin. Novembra 1943. stupio u Petu crnogorsku proletersku brigadu i u njoj ostao sve do pogibije na Sjekirici, iznad Murina, nedaleko od Čakora. Bio je dobar puškomitraljezac, vjeran drug, skroman i pošten čovjek. | Gošović, Milisav (I138)
|
| 154 |
Nije nam poznato njeno ime. Rođena je u bratstvu Vuksanovića na Bioču. | Vuksanović, Žena Mušikina (I112)
|
| 155 |
Nije nam poznato njeno ime.Rođena je u vojvodskoj kući Ilije Petrovića na Kosoru. | Petrović, Žena Gošova (I109)
|
| 156 |
Nije se udavala. | Gošović, Miljka (I186)
|
| 157 |
Nije ženjen. Ubili su ga Bratonožići. | Gošović, Luka Gošov (I106)
|
| 158 |
Nikola četvrti sin Miljana Miloševa , bio je zemljoradnik. Učestvovao je u Balkanskim ratovima i Prvom svjetskom ratu. Opisujući borbu na Malj Cukalju i po drugim mjestima u sjevernoj Albaniji, juna 1915. godine, pukovnik Marko B. Rašović piše: „Kad je Gornjokučki bataljon krenuo u juriš, blagodareći gustoj šumi neprijatelj je izbjegao velike gubitke, odnijevši sobom mnogo mrtvih i ranjenih. U toj borbi se, kaže Rašović, istakao, naročito svojom hrabrošću, vodnik Krivodolske čete Nikola M. Gošović. Tu na licu mjesta, šef Štaba Tuške brigade, pred bataljonom obećao mu je Zlatnu Obilića medalju“(str. 325).286) Tako se, kažu, isticao u svim borbama koje je i ranije vodila Krivodolska četa. A te borbe su bile česte od kad je prispio za pušku, tako da se gotovo nije bavio zemljoradnjom.
Umro je neoženjen i sahranjen na Kržanji. Poslije sahrane, njegov grob je poslednji napustio Ivan Miljanov i plačući rekao: „Hoće srce da mi pukne za ovim vitezom“. A Miraš Cunov, hrabri ratnik, lelekao je Nikolu kada je teško bolestan ležao na postelji, ne mogavši da izdrži bol zbog očigledne brze smrti svog saborca i dragog prijatelja. | Gošović, Nikola (I200)
|
| 159 |
Nikola je tehničar. Radi u Kombinatu Aluminijuma u Podgorici.
U braku sa Draganom (1967), kćerkom učitelja Rada Jovovića iz Gusinja, nastanjenog u Spužu, ima dvoje djece: Aleksandra-Sašu i Snežanu (1985). Snežana je završila srednju turističko - ugostiteljsku školu. Udata je za Danila Miranovića u Podgorici. | Gošović, Nikola Đ (I191)
|
| 160 |
Nosilac je Partizanske spomenice 1941.i više ratnih i mirnodopskih odlikovanja. Bila je borac Pete proleterske brigade. Umrla je i sahranjena u Beogradu. | Bojanić, Danica (I135)
|
| 161 |
Nosioc je Partizanske spomenice 1941. i nekoliko ratnih odlikovanja.Čitav život je provela čuvajući uspomene na brata Vukića Umrla je i sahranjena u Podgorici. | Gošović, Stefanija (I238)
|
| 162 |
O Jovanu LJakovu predanje je sačuvalo od zaborava mnoge priče. One ga prikazuju kao vrsnog Krivodoljanina po čojstvu, britkom i odmjerenom jeziku, moralnoj čistoti, istinoljubivosti, ratničkim sposobnostima i drugim ljudskim vrijednostima. Kažu da je kao takav bio opjevan i u narodnim pjesmama. A živio je u zlom vremenu. Stari su kazali: „Ništa kao zlo ne probudi čojska osjećanja. Zlo uspravlja ljude“.
Za suprugu je odabrao Čmilju, kćerku LJakića Stanojeva Pavićevića sa Ubala, vjerenu za brata vojvode Miljana Vukova Vešovića u Lijevoj rijeci.281) Bila je to, u ono vrijeme, velika uvreda za vjerenika i njegove rođake. Završavala se, često, ubistvima. Vojvodići su prijetili da će zapaliti „Staru kuću“ Gošovića i na taj način „sprati“ ljagu. I zaista, prilikom Prve poare Kuča od strane Crnogoraca, 28. juna 1855. godine, preko Kržanje nastupila vojska pod komandom Novice Cerovića iz Drobnjaka, Miljana Vukova iz Lijeve Rijeke, kapetana Vuka Mitrovića i Beše Đelevića iz Bratonožića, Moračani i Rovčani.Tom prilikom je zapaljena Stara kuća Gošovića, ali ne po naređenju komadanata. Oni su čak paljevine i pljačku po Kržanji zabranili.
Jovan LJakov je živio 97 ili 98 godina. Sahranjen je na Kržanji.
NJegove kćerke: Čuka je udata za Miljana Novakova Prelevića na Zlatici, a Milja za Petra Radoševa Mićkovića na Bezjovu. Bila je to, kažu, pametna žena, koju od zaborava čuvaju mnoge priče.
Jovan LJakov je imao i tri sina: Miluna, Iliju i Milutina-Maga.
| Gošović, Jovan LJ (I74)
|
| 163 |
Od potomaka Jakova Miloševa ostao je Boškov sin Blažo, zemljoradnik. Pripadao je generaciji koja je iz Kržanje pohađala osnovnu četvororazrednu školu na Ublima 1918-1921.
Da bi obezbijedio sredstva za život mlad se počeo baviti švercom duvana. Uoči Drugog svjetskog rata Blažo je sagradio kuću između Stare kuće i crkve. Dio Stare kuće koji je naslijedio njegov djed Jakov Milošev dao je rođaku Petru Mitrovu.
Aprila 1941. godine Blažo je učestvovao u borbama protiv italijanskih oružanih snaga na skadarskom frontu kao pripadnik 38. pešadijskog puka. Nakon kapitulacije, sa fronta je dotjerao dva tovara municije i pušaka, koje je dao da se uskladište za potrebe ustanka. Učestvovao je u Trinajestojulskom ustanku i u Pljevaljskoj bici. U Prvu proletersku brigadu stupio je na dan njenog formiranja i u njoj ostao do pogibije na Kolešku kod Nevesinja 25. maja 1942.godine. Tamo je i sahranjen. NJegove kosti, odmah po oslobođenju, odnio jedan Hercegovac u Trebinje umjesto bratovih i tamo su, na gradskom trgu, ostale u zajedničkoj grobnici poginulih ratnika u borbama protiv okupatora 1941-1945. godine.
Oženio se 1923. godine. NJegova supruga Sava (1904-1952), kćerka je Radisava-Đaka Mitrova Gogića iz Opasanice, unuka Mitra i Miloša Radojeva koji su četovali sa Miljanom Vukovim (LJevorečki vojvoda) oko Plava i Gusinja i ubili bega Šehovića iz Rožaja. Četujući sa vojvodinim bratom, Mitar je ubio i bega Ganića, piše prota Miloš Velimirović (Pleme Vasojevičko, 1901, drugo izdanje, Andrijevica 2003 godine, str. 49 ).
U braku sa Savom Blažo je imao šestoro djece.
Dvoje je umrlo još dok su bila djeca. Kćerka Danica, (1926-1937) i sin Milenko (1932-1937). Kćerka Bosiljka, (1928-1977) domaćica udala se za Milutina Miloševa Radevića, službenika sa Smokovca (preselio u Podgoricu). U braku sa njim ima sinove: Momčila, Gavra i Branislava i kćerku Branku udatu za Milutina Mentovića iz Pljevalja, mehaničara u Kombinatu aluminijuma u Podgorici.
Blažovi sinovi: Radovan, Milivoje i Novak žive u Podgorici.
| Gošović, Blažo Boškov (I308)
|
| 164 |
Osnovnu školu je pohađao na Ublima a gimnaziju u Podgorici, Cetinju i Kruševcu. Kao gimnazijalac je bio poznat i omiljen u Kučima, pa ga 1918. godine biraše za narodnog poslanika. Kao poslanik Kuča učestvovao je 1918. godine u radu Velike crnogorske narodne skupštine koja je izglasala ujedinjenje sa Srbijom. Po prestanku rada Skupštine postavljen je za sekretara u Izvršnom odboru Crne Gore, koji je privremeno obavljao poslove vlade do uspostave jedinstvenih vlasti na teritoriji Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.
Kada su, 1918. godine, angažovane omladinske čete protiv protivnika ujedinjenja Crne Gore i Srbije, Stevan Đurov se sa Miljanom Bojovićem iz Kržanje zalagao protiv prolivanja krvi, za mirno rješavanje političkih sukoba. Kažu da je u tome imao izuzetno dobar uspjeh, naročito kada su u pitanju Kuči, koji su učestvovali u gušenju pobuna.
Maturirao je u Podgorici 1919. godine i iste godine se upisao na Beogradski univerzitet, na studije bioloških nauka. Diplomirao je 1923. godine. Bio je i asistent na katedri za biologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu, kod prof. Živojina Đorđevića. Dosta dobro je govorio ruski i njemački, a služio se literaturom na francuskom i italijanskom jeziku.
Godine 1923. odlazi u Peć. Tamo je bio šef antimalarične stanice i profesor u tamošnjoj gimnaziji.
Prilikom naučnih istraživanja faune na izvoru Ibra, jula 1924. godine, ranjen je od nepoznatih lica i od zadobijenih rana je umro iste godine. Prema zvaničnoj verziji (Politika br. 5840, od 29. jula 1924) „atentat su izvršili kačaci“ (emigranti koji su, iz Albanije, ilegalno prelazili da vrše diverzije i ubistva). Prema nezvaničnoj verziji ubili su ga žandarmi, jer je kao član Komunističke partije, od njenog osnivanja 1919. godine, aktivno djelovao kako na Univerzitetu tako i u Metohiji.
Za člana KPJ je primljen 1919. godine.
Neki Stevanovi savremenici pretpostavljaju da je Stevan bio delegat na Vukovarskom kongresu KP.
Nekoliko mjeseci poslije ranjavanja, operisan je u Opštoj bolnici u Beogradu, gdje je zbog nastupanja sepse, nakon mjesec dana umro 26. novembra 1924. godine.
U Politici br. 5961, objavljen je članak o ranjavanju i topao nekrolog o Stefanovoj smrti.
| Gošović, Stevan (I204)
|
| 165 |
Ostao je siroče bez oca od nepune dvije godine. NJegova majka Novka se kasnije udala za Miloša Prentića sa Cvilina, koji se kasnije preselio u Metohiju.
Sa sobom je odvela i Miladina. On je umro i sahranjen u Dobruši kod Peći 1924. godine. | Gošović, Miladin (I302)
|
| 166 |
Peđa je saobraćajni tehničar drumskog saobraćaja. | Gošović, Predrag (I336)
|
| 167 |
Petar, drugi sin LJaka Gošova, kao i njegov stariji brat Jovan, bio je ugledan Krivodoljanin.
Istakao se u borbi na Koritima i Lazorcima. Tada je izabran za barjaktara krivodolske čete. Noseći taj barjak pred svojom četom poginuo je nakon tri godine u borbi protiv Turaka na Ublima 1862. godine, a sahranjen u Raćama.
Bio je oženjen. Imao je dvije kćerke i dva sina. Kćerka Petrana-Toma je udata na Ublima, u Preleviće, za Bega Mirkova, a LJilja za Miletu Zrnova Mićkovića na Bezjovu.
Sinovi: Rade i Mališa.
| Gošović, Petar LJ (I62)
|
| 168 |
Po zanimanju je vozač, na radu u preduzeće „Crnagoraput“ u Podgorici. Budova supruga LJiljana, rođena 1974. godine, kćerka je Milorada Nikolića iz Doljana. Završila je srednju trgovinsku školu.
Milutin i LJiljana imaju kćerku Jovanu (2008) i sina Vlada.
Jovana je učenica Osnovne škole.
| Gošović, Milutin V (I169)
|
| 169 |
Podizala je brataniće, siročad, Milorada i Radivoja i ostala je neudata. | Gošović, Sekna (I125)
|
| 170 |
Poginuo je u borbi s Turcima, takođe neoženjen. | Gošović, Radosav (I107)
|
| 171 |
Pohađao je školu u manastiru na Dugi u kojoj su mladi ljudi osposobljavani za sveštenički poziv. Mlad je, neoženjen poginuo. | Gošović, Nikola (I108)
|
| 172 |
Politolog. Bila je udata za Milana Martinovića,dipl. mašinskog inženjera. | Martinović, Ljiljana (I159)
|
| 173 |
Poslednji, najmlađi sin Miloša Mušikina, bio je Todor, poznat u plemenu kao oštrouman čovjek. Razbolio se i umro na Komovima. Uz pomoć prijatelja Fatića iz Konjuha i nekih Brskućana i Stravčana, na nosilima je prenešen do Kržanje i tu sahranjen.
U braku sa Leposavom, kćerkom Mulete Tomova Vujoševića iz Kupusaca, bratanične Ivana Đokova Vujoševića, publiciste, imao je pet kćeri: Seknu (1879-1975), podizala je brataniće, siročad, Milorada i Radivoja i ostala neudata, Milicu (1888-1965) koja se udala za Miloša Tomičina Miljića u LJeljice, Jelisavu-Maku (1896-1980) udatu za Vida Radeva Nikolića u Donjoj Kržanji, Jasnu (1870-1908) udatu za Spasa Krkelića u Lutovu (Spaso osta veliki i doživotni prijatelj Gošovića iako mu žena mlada umrije) i Stanicu (1882) udatu za Vojina Miloševa Milovića na Bezjovu, koji je preselio u Brisku goru kod Ulcinja i u braku sa njim imala sina Marka.
Todor i LJeposava su imali i četiri sina: Vasa, Baca, Mirka i Sima.
| Gošović, Todor (I114)
|
| 174 |
Potiče iz siromašne seljačke porodice. Po zanimanju zemljoradnik. Bio je primjeran omladinac u selu. Za člana Komunističke partije primljen je 1941 godine. Po kapitulaciji Jugoslavije, aprila 1941, tajno je učestvovao u prikupljanju i uskladištenju oružja potrebnog za oružani ustanak. Obavlja kurirske poslove po nalogu Sreskog komiteta KPJ za Podgoricu koji se (u drugoj polovini jula i u toku avgusta 1941. godine) nalazio u njegovoj kući. Istovremeno je borac gerilskog odreda, a zatim čete Rade Mučin u Kržanji. Učestvovao je u svim borbama i akcijama koje su kržanjski partizani izvodili na terenu Kuča od ustanka do marta 1942. godine. A tada je, bio među onom sedamnaestoricom hrabrih partizana koji četnicima pružiše odlučan oružani otpor na Kržanjskim bilima. Kad su četnici konačno ovladali Kučima ostao je kod svoje kuće. Djelovao je u sastavu ilegalne partizanske grupe u Kržanji do novembra iste godine, kad odlazi u Petu crnogorsku proletersku brigadu i učestvuje u svim borbama koje je ona vodila po Crnoj Gori , Hercegovini i Bosni. Poginuo je kao komesar čete 1944 godine u selu Madžare kod Sarajeva.
„Milorad Gošović je ostao da vječno živi među saborcima koji će o njegovim podvizima pričati svojoj djeci i unucima“, piše Mirko Jovićević i dodaje: „Milorad Gošović više nije morao da krije od drugova rane i premrzline zadobijene prelazeći preko Komova po temperaturi od minus 25 stepeni“. Da je kazao da su mu noge premrzle i da krvare, morao bi u bolnicu, ali on to nije htio, ostao je u jedinici, na frontu i poginuo u selu Madžare, na domak Sarajevu. Tamo je na Spomen ploči ostalo njegovo ime i prezime, kameno svjedočanstvo o mučnom vremenu i časnoj borbi Miloradove generacije mladića, djevojaka i starijih iskusnih ratnika rodoljuba.287)
| Gošović, Milorad (I133)
|
| 175 |
Prema predanju, radnom, upornom i snalažljivom Mušiki „sve je išlo od ruke“. Zato su Krivodoljani govorili da je srećan čovjek, sve mu uspijeva bez poteškoća. Ostala je riječ da u nuždi treba zvati upomoć Boga i Mušiku Gošova.
No, da je zaista bio popularan, govore riječi serdara Sava Perovanova Pavićevića sa Ubala, koga je Marko Miljanov isticao kao jednog od najmudrijih prvaka u Kučima. On je govorio da su Jovan Radošev, Mušika Gošov i Radonja Tošov tri najbolja Krivodoljanina u njihovo vrijeme, priča Milentije Simov
Mušika je poginuo kod Podgorice prilikom napada Kuča na Turke.
Mušikina žena je bila odiva iz uglednog bratstva Vuksanovića sa Bioča.
NJegove potomke Krivodoljani su nazvali - Mušikići.
Imao je sina Miloša.
| Gošović, Mušika (I105)
|
| 176 |
Profesor engleskog jezika.Udata je za Nikolu Zdravkova Samardžića, pravnika iz Kotora. Sada žive u Podgorici. | Samardžić, Vesna (I321)
|
| 177 |
Profesor fizičke kulture u Gimnaziji "Slobodan Škerović" | Gošović, Aleksandar N (I195)
|
| 178 |
Profesor je filozofije. Radila je kao načelnik jednog odjeljenja u Ministarstvu prosvjete Srbije u Beogradu. | Gošović, Radica (I253)
|
| 179 |
Profesor je italijanskog i francuskog jezika.Radni vijek provela je u Gimnaziji "Vladimir Nazor" u Splitu.
Kćerka je Frane Foretića iz Splita. | Foretić, Antica (I223)
|
| 180 |
Profesor je opšte književnosti s teorijom književnosti. Radi u OŠ "Đorđe Krstić" u Beogradu kao bibliotekarka. Edukovala se 2004. za rad sa učenicima na programu P4C. Od tada u školi u kojoj radi realizuje časove filozofskog istraživanja s različitim grupama učenika.
Kćerka je Luke Sredanovića iz Nikšića.
| Sredanović, Vesna (I358)
|
| 181 |
Prva žena Novice Gavrova. U braku sa njim ima kćerku Draganu. | Ilić, Ljilja (I254)
|
| 182 |
Prvi brak je imala sa Milošem Tokovim Mitrovićem na Gornju Kržanju.Preudala se za Novicu Mišova Milovića na Bezjovo. | Milović, Petrana (I69)
|
| 183 |
Radi kao nastavnica u osnovnoj školi "Vladimir Nazor".
Udata je za Dušana Vojislavova Bjelicu, dipl. el. inženjera iz Nevesinja, koji radi kao dispečer u Elektrodistribuciji u Podgorici. | Bjelica, Nevenka (I140)
|
| 184 |
Radi kao nastavnica. Udata je za Kira Donevskog, ,mašinskog inženjera , u Bitolju. | Donevska, Ljubinka (I141)
|
| 185 |
Radi kao zubni tehničar u porodičnoj stomatološkoj ordinaciji "GOŠOVIĆ" u Podgorici. | Gošović, Danijela M (I278)
|
| 186 |
Radila je kao medicinska sestra. Udata je za Zorana Pavićevića iz Oraha u Bratonožićima. Stradala je nesrećnim slučajem. Sa njim je imala sina. | Pavićević, Milka (I156)
|
| 187 |
Radila je kao trgovac i Robnoj kući "NaMa".Sada je u penziji. Kćerka je Mitra Krstova Barovića iz Bandića -Danilovgrad. | Barović, Dragica (I348)
|
| 188 |
Radivoje je drugi sin Mirka Todorova. Bio je zemljoradnik, član SKJ-a, učesnik je u ustanku jula 1941 god.Od marta 1942 do stupanja u Petu crnogorsku proletersku brigadu, 7. novembra 1943. godine ilegalno je djelovao za ciljeve NOB-a. Krasile su ga očeve i bratove karakterne osobine. Bio je drag, omiljen, brat i drug. Kad je Peta proleterska brigada 1944 god. krenula iz Berana ka Sarajevu, Radivoje se nalazio u bolnici. Saznavši kuda će brigada, od komesara bolnice je zahtijevao da pođe u jedinicu. Komesar mu nije dozvolio, jer nije izliječen. Rane su mu još krvarile. Osim toga, bio je slabo odjeven i neuhranjen. Ali, Radivoje, bez odobrenja, tajno napušta bolnicu. Stiže brigadu i sa Miloradom nastavlja ratovanje. Trpio je bol od nezaraslih rana. To je znala samo Miljena Radosavović, 18-togodišnja bolničarka u Miloradovoj četi, kćerka Miraša Cunova. Ona mu je tajno previjala rane i sa njim dijelila sledovanje hrane. Tako je učestvovao u borbama do Zidanog mosta u Sloveniji, do kraja rata.
Po ratu, Radivoje je bio na odgovornim dužnostima u JNA (politički komesar čete i bataljona, obavještajni oficir u brigadi, a zatim pripadnik Jugoslovenskog kontigenta snaga ujedinjenih nacija na Sinaju (Egipat). Živio je u Beogradu.
Penzionisan je u činu pukovnika. Nosilac je više ratnih i mirnodopskih odlikovanja. Umro je u Baru, 1990, a sahranjen na Kržanji.
NJegova supruga Danica Bojanić (1922-1997) iz Dragalja kod Krivošija, nosilac je Partizanske spomenice 1941 i više ratnih i mirnodopskih odlikovanja, bila je takođe borac Pete proleterske brigade. Umrla je i sahranjena u Beogradu.
Radivoje i Danica su imali dva sina Miodraga i Mladena – Mlađa i kćerku LJubinku.
Radivojeva kćerka LJubinka, nastavnica, udata je za Kira Donevskog, mašinskog inžinjera u Bitolju.
| Gošović, Radivoje (I134)
|
| 189 |
Radnik, nezaposlen. | Gošović, Veselin (I171)
|
| 190 |
Radomir, stariji sin Arsov, bavio se zemljoradnjom.
Godine 1934.je napustio Kržanju i sa bratom, majkom i sestrama preselio u Damjane, srez đakovački, u Metohiji. Tamo je od države dobio zemlju.
Svoj dio Stare kuće i imanje ostavio je rođacima, sinovima Mitra Mališina. Nakon kapitulacije Jugoslavije, aprila 1941. godine, prognan od balista (Šiptara), vraća se na Kržanju, učestvuje u Trinajestojulskom ustanku, a zatim u borbama za oslobođenje Sandžaka. Stupio je u Prvu proletersku brigadu na dan njenog formiranja u Rudom i u njoj ostao do kraja rata. Nosilac je Partizanske spomenice 1941 i više ratnih i mirnodopskih odlikovanja. U ratu je bio na odgovornim vojno-političkim dužnostima. Godine 1949. u činu majora JNA, uhapšen je kao pristalica Rezolucije IB-a i simpatizer Sovjetskog Saveza. U zatvorima (Bileća i Goli Otok) proveo 4. godine. Umro je i sahranjen u Kraljevu, gdje je uoči hapšenja bio na službi.
NJegova supruga Marica (1923-1993), kćerka Milije Velića, sestra Miloša i Radoša Velića, oficira JNA iz Doca kod Berana, nosilac je Partizanske spomenice 1941 i više ratnih i mirnodopskih odlikovanja. U braku sa Radomirom, rodila je kćeri Milicu, Mirjanu i Jelenu i sina Radisava.
Najstarija kćer Milica – Mica (1946) je studirala na Rudarsko-geološkom fakultetu, u Beogradu. Udala se za Petra Vujičića, mašinskog inžinjera iz Nikšića. U braku s njim ima sina Vladimira, koji živi i radi u Beogradu. Druga, Mirjana (1948), ljekar nastanjena u Kraljevu, udata je za Milovana Đorića i u braku ima dvije kćerke: Anu, završila višu poslovnu školu i Mašu, profesor francuskog jezika. Najmlađa Jelena – Lela (1953), ekonomista, knjigovođa u preduzeću Ansas Trade - Podgorica, udata je za Željka Vlaisavljevića, potpukovnika Vojske Jugoslavije u Podgorici, majka je dva sina: Luka student političkih nauka, Damjan student prava.
| Gošović, Radomir (I88)
|
| 191 |
Radomirov sin Radisav studirao je elektrotehniku u Skoplju, neoženjen, nastanjen u Kraljevu, gdje je nekoliko godina bio predstavnik jedne firme.
Kad se ta firma ugasila, došao je u Podgoricu i 2001. godine se zaposlio kao trgovac u privatnom preduzeću njegovog rođaka. | Gošović, Radisav (I100)
|
| 192 |
Radosav, mlađi sin Jakova Miloševa, zemljoradnik. Bio je to čovjek vesele naravi, snažne tjelesne građe.
Učestvovao je u četovanjima Krivodoljana protiv Turaka, a zatim u Balkanskom ratu 1912. godine. Ostale su priče o njegovoj snazi, vještini i oštrom umu u toku toga rata. Poginuo je mlad u borbi za oslobođenje Skadra. NJegove kosti su ostale ispod Muselimove glavice, na padinama Bardanjola u zajedničkoj grobnici sa bratom Boškom i bataljonskim barjaktarom Radem Vukovijem Milićem.
U braku sa Novkom (1872-1952), kćerkom Spasoja Ivanovića sa Zlatice, imao je sina Miladina.
| Gošović, Radosav (I298)
|
| 193 |
RADOVAN BLAŽOV je rođen 1923. godine u Kržanji – Kuči. Osnovnu školu je završio u zavičaju, a četiri razreda gimnazije u Podgorici.
Učesnik je u NOR-u 1941-1945. godine. Po završetku rata, kao oficir Jugoslovenske narodne armije, završio je vojno političku školu u Beogradu.
Sa dužnosti političkog komesara bataljona u Korpusu narodne odbrane Jugoslavije prešao je na rad u Upravu državne bezbjednosti (UDB-a). Prvo je radio kao zamjenik, pomoćnik šefa Opunomoćstva UDB-e u Nikšiću i Baru. Bio je šef Odsjeka državne bezbjednosti u Ulcinju. Zatim je prešao na rad u Upravu državne bezbjednosti NRCG.
Penzijonisan je kao šef Odsjeka, savjetnik, u Upravi državne bezbjednosti Crne Gore.
Autor je nekoliko priloga u tri zbornika ratnih brigada, zatvora i logora iz NOR-a 1941-1945. godine: Peta crnogorska udarna brigada, Prva crnogorska brigada narodne odbrane, sjećanja i dokumenta (bio je i član redakcije tog zbornika) i Zatvori u Podgorici i logor na Zabjelu. Uradio je i podatke za poginule ratnike iz Kržanje u toku NOR-a 1941 – 1945. godine, koji su objavljeni u Monografiji, Podgorica – Titograd 1919 – 1945.
Bio je član Uređivačkog odbora Glasnika zdravstvenog, penzijskog i invalidskog osiguranja, socijalne i dječje zaštite Crne Gore.
Napisao je knjigu "Pleme Kuči -Bratstvo Gošovića"
Radovanova supruga Nadežda – Nada, rođena 1937, penzioner, trgovac. Kćerka je Đura Jokova Đakonovića iz Ulcinja. NJen brat Luka, bio je dugogodišnji rukovodilac u privredi, predsjednik opštine u Ulcinju i narodni poslanik. Drugi brat Bogdan, pomorac, sada je penzioner, nastanjen u Ulcinju.
Radovanove kćerke: Vesna rođena 1962. godine, profesor engleskog jezika, udata za Nikolu Zdravkova Samardžića, pravnika iz Kotora. Vjera, rođena 1965, diplomirani je inženjer pomorskog saobraćaja. Udata je za Milana Mitrova Vučkovića, ekonomistu, komercijalnog direktora Jugopetrola u Kotoru. Majka je dva sina: Petra i Martina.
| Gošović, Radovan B (I312)
|
| 194 |
Razbolio se kao dijete od meningitisa. Boljest je na njega ostavila trajne posledice. | Gošović, Miodrag R (I137)
|
| 195 |
Rodom je iz Mladenovca. Radi kao medicinska sestra u Institutu za onkologiju i radiologiju u Beogradu. | Banković, Marija (I261)
|
| 196 |
Rodom je iz Novog Sada. U vanbračnoj zajednici sa Ivanom Novičinim ima kćerku Elenu.
Radi kao realizator programa u RTV Novi Sad. | Radaković, Mirjana (I264)
|
| 197 |
Rodom je iz Vilića kod Pljevalja. Kćerka je Vojina Stijepovića. | Stijepović, Duška (I162)
|
| 198 |
Rodom je od bratstva Pavićevića sa Ubala. | Pavićević, Staka (I101)
|
| 199 |
Rođen je 1979. godine u Beogradu. Tamo je završio osnovnu i srednju školu. Radi kao programer u jednoj privatnoj firmi u Beogradu. Živi u Beogradu. | Gošović, Saša N (I142)
|
| 200 |
Rođena je u Danskoj. Njen otac je direktor srednje skole, a majka bolničarka. Radi u Danskoj. | Johansson-Gošović, Anna (I236)
|
|
|
|
